Aart Koopmans Memorial - Weissensee

Elf dagen Weissensee zijn voorbij gevlogen. Inmiddels zitten we weer in de bus van stichting Phusis op weg naar huis. We kijken terug op een fantastische 1,5 week, die werkelijk voorbij is gevlogen. Na de prestaties van afgelopen woensdag tijdens de Alternatieve Elfstedentocht kon het al niet meer stuk. Maar in de wedstrijd van vandaag, 30 januari, deden we er nog een schepje bovenop.

Om 6 uur ging de wekker waarna we ons in trainingsbroek en warme jas hijsen voor een 'word maar wakker wandelingetje'. Na pannenkoeken, een paar broodjes of een bord havermout zijn we er allemaal klaar voor. Niet allen wij staan op scherp maar ook onze schaatsen dankzij de service van Fabersport uit Heerenveen, die zoals elk jaar weer klaarstaat voor alle toerrijders maar in dit geval ook voor ons. Onze schaatsen hadden een paar flinke botte plekken nadat we woensdag de straatstenen uit het ijs hadden gereden.

De wedstrijd van 80km start om 8.20 uur, nadat de heren op hetzelfde parcours om 8.00 uur zijn gestart voor hun 100km. Nadat het startschot heeft geklonken ligt het tempo meteen flink hoog. Onze verwachting dat iedereen in het begin nog wel even rustig aan zou doen komt niet uit. In de eerste paar ronde zijn er verschillende ontsnappingen. Eerst zit Britt met een mooie groep mee maar helaas zit er geen dame bij van Koga, die er vervolgens voor zorgt dat ze weer worden terug gepakt. Dan is het de beurt aan Birgit met een groep van 9 dames. Ruim een ronde blijven ze weg, maar doordat er ook hierbij geen dames van Koga zitten tuffen ze ook dit gat weer dicht. Nu is het opletten geblazen voor de volgende aanval. Lisa van der Geest demarreert en Aggie reageert op twee dames die er achteraan springen. Ze kan alleen bij Lisa aansluiten en ze hebben al snel een gaatje van een meter of 100. In het peloton proberen we voorin zoveel mogelijk te storen zodat de andere teams geen kans zien een achtervolging op te zetten. Langzaam groeit de voorsprong en zien we Aggie en Lisa al in de volgende lus rijden. Dan horen we hevig gefluit vanuit de juryauto, de scheidsrechter kondigt het herenpeloton aan dat op het punt staat ons in te halen. "Dames naar rechts!" De heren halen ons in maar houden vervolgens de benen stil. Dit zorg voor een chaotisch gebeuren van dames die proberen mee te liften en een doorkomst door de verzorgingsstraat als een kudde op hol geslagen koeien (en stieren). De scheidsrechter grijpt in en als we de heren bij ons weg zien rijden constateren we dat het gat naar Aggie en Lisa gelukkig niet is dichtgereden. Nienke zit op hangen en wurgen nog achter in de groep maar moet dan helaas afhaken. Ze schaatst nog twee ronden in haar eentje door en wordt dan heel netjes als 49ste geklasseerd. In het peloton proberen inmiddels de andere ploegen het tempo omhoog te krijgen of weg te demarreren maar we hebben het goed onder controle. De vermoeidheid slaat nu bij een aantal dames toe en er beginnen zo hier en daar gaten te vallen.

Ik ben even wat aan het eten en let niet goed op als ik ineens zie dat wat er nog over is van het peloton in tweeën is gebroken. Ook Britt zit bij mij in de groep en heeft last van haar benen en voeten. Een aantal dames wil nog wel rijden en als het bij de voorste groep weer stilvalt door o.a het afstopwerk van Birgit sluiten we weer aan. Het gat naar Aggie toe is inmiddels ruim 2 minuten en de dames werken goed samen. Met nog 4km te gaan demarreert Lisa bij Aggie weg die daar even geen antwoord op heeft. Als ze even later ook nog valt slaat heel even de paniek toe. Maar Alida staat langs de kant en zegt dat ze alle tijd heeft. "Kop erbij, gewoon doorrijden!" In de finishstraat kijkt ze voor de zekerheid nog één keer om maar het gat naar het peloton is veel te groot. Ze wordt hier gewoon 2de op het AKM! Britt heeft zich inmiddels weer herpakt na wat opbeurende woorden van mijn kant en ze demarreert met nog 4km samen met een dame van Palet. Helemaal aan stront komt ze als 4de over de meet, na een vergeefse poging tot een eindprint. In de sprint van het peloton finished Birgit als 11de en kom ik als 15de over de streep. Birgit behoudt met 0,1 punt op Aggie het groene pak voor het natuurijs klassement.

Na weer een mooie huldiging pakken we onze tassen, eten nog even een broodje en stappen vervolgens moe maar voldaan in de auto. Op naar Nederland waar morgenavond voor Nienke een regiomarathon op programma staat. De rest van de dames staan zaterdag 6 februari in Groningen weer aan de start voor een cupwedstrijd.

Ankie