Met de koers van woensdag nog vers in het geheugen stond de lange rit naar Den Haag alweer voor de deur. Op zaterdag 12 december rijden in de stad van het Vredespaleis, de internationale rechtspraak en de Ridderzaal. Allemaal interessante zaken, die in het niet vallen bij de locatie van vanavond: De Uithof, even ons centrum van het universum.
Ankie, Aggie en ik hebben vandaag de beschikking over 2 chauffeurs, Jur en Alida. Enerzijds een luxe, want we kunnen zelf lekker ontspannen, aan de andere kant pure noodzaak: we overnachten 's nachts in een hotel, dus er moet veel materiaal mee en dat past niet in 1 auto.
Na een aantal uurtjes in de auto komen we aan op de plaats van het spektakel. Eerst even een bakkie koffie/thee drinken, waarna ik mijn schaatsen moet laten controleren (de achterkant van de ijzers moet afgerond zijn), om vervolgens te beginnen met de warming up. Het valt meteen op dat de baan zowel vochtig als aangeslagen is: zwaar ijs, dit betekent meestal een pittige koers, daar houden we alle 4 wel van!
Normaal gesproken rijd ik terug naar Groningen, maar zondagochtend staat er nog een wedstrijd op het programma en aangezien Rotterdam toch ook een aardig eindje rijden is, vanuit 050, slapen we in Ridderkerk, bij Van der Valk. Hier aangekomen krijgen we eerst een heerlijk bord met pasta voorgeschoteld, om daarna nog even door masseur Jur onder handen genomen te worden.
Ik slaap na een wedstrijd altijd slecht, vanwege de spanning die nog in het lijf zit, dit is vannacht niet anders. Een kort nachtje dus, helemaal omdat Birgit en ik last hebben van een vreemd geluid in het ventilatiesysteem van de kamer. Ik spreek mezelf een aantal keer toe: geeft niks Britt, dat het nu 3 uur is, je ligt al lekker een paar uur uit te rusten, morgen een paar koppen koffie en een guarana koker en dan ben je weer helemaal het vrouwtje, niks aan de hand!
Zo gezegd, zo gedaan: beginnen met een prima ontbijtje en een paar koppen koffie. Top bodem!
De baan in Rotterdam is heel anders dan in Den Haag, we rijden door een tunnel en het ijs is snel. Vorig jaar werd deze wedstrijd een ware afvalkoers, vermoedelijk is dit vandaag ook het geval. We realiseren ons dat we goed voorin mee moeten blijven draaien.
Ik voel me fit, de benen zijn goed, daarom lijkt het me mooi om meteen het tempo wat op te voeren, de wedstrijd mee hard maken, dat gaan we vandaag doen, als team. Ook tijdens deze wedstrijd zijn er meerdere ontsnappingspogingen en ook vandaag zitten we er steeds bij. Het gaat goed!
Helaas komt er niks weg, vermoedelijk omdat de 29 dames die uiteindelijk de volledige wedstrijd volbrengen allemaal sterk zijn en de aanvallen toch iets minder fel, waardoor er geen hele grote gaten ontstaan. Deze keer is het een stuk makkelijker om de finale goed te rijden, want het tempo ligt hoog en het peloton is een stuk kleiner dan normaal, waardoor er geen rijen buitenom komen. Ik finish als 13e en ben heel tevreden. Mijn beste uitslag ooit, op de baan en dat in de 2e wedstrijd van het weekend: met de conditie zit het definitief wel goed!
Ik ben wederom blij dat we dit weekend chauffeurs hebben, want ondanks de overdaad aan cafeïne ben ik wel redelijk uitgecheckt, als we vertrekken richting huis.
Britt
