zaterdag 10 januari 2015

KPN Cup 13 - Eindhoven

Vandaag staat weer een Cup wedstrijd op het programma, dit maal reizen we met drie dames van CENNED af naar het zuiden, Britt is helaas niet helemaal fit en laat vandaag aan zich voorbij gaan. Voor mij persoonlijk was afgelopen week een drukke week, dus in de auto vlak voor Eindhoven doe ik nog even een power-napje. We zijn ruim op tijd, kijken nog even naar de dames regio-top wedstrijd en het begin van de wedstrijd van de B-rijders en maken ons daarna klaar om warm te lopen. Het ijs ziet er zwaar uit, de hoge temperatuur buiten doet in ieder geval niet vermoeden dat het al weer januari is, maar zorgt er wel voor dat het ijs dus snel wit aanslaat.

We bespreken de wedstrijd voor, wat wordt onze tactiek, wat verwachten we van de wedstrijd en bovenal hoe voelen we ons. Iedereen is het er over eens, het wordt weer eens tijd voor een kopgroep, maar schatten in dat die pas na de eerste serie tussensprints zal onstaan. Dat zou ons wel goed uitkomen, dan kunnen we de eerste 10-15 rondes even rustig op gang komen.

Maar de wedstrijd loopt toch niet helemaal zoals wij hadden bedacht. We zijn slechts enkele rondes vertrokken, één speldenprikje is er pas uitgedeeld, als ik aan de binnenkant 3 dames snelheid zie maken. Aan de buitenkant zien andere dames dat ook en sluiten meteen aan. Ik zit opgesloten, maar omdat dit toch eigenlijk wel eens dé kopgroep zou kunnen zijn probeer ik naar buiten te stappen. Het lukt, maar de kopgroep is al vertrokken. Toch maak ik maar snelheid, de dood of de gladiolen denk ik, en ik ga in de achtervolging. Het duurt een paar rondes, maar ik sluit wel aan. Het gat met het peloton is meteen groot, veel ploegen verrichten goed afstopwerk. Langzaam wordt het gaatje met de achterkant van het peloton steeds  kleiner, dit gaat toch best soepeltjes.. Maar als we het peloton tot een meter of 50/60 zijn genaderd wordt het ineens tactisch gespeeld; ze laten een gaatje vallen midden in de kopgroep, anderen springen er om heen en 2 dames sprinten door naar het peloton. Het gaatje wordt kleiner, hoewel het tempo op kop van het peloton omhoog gaat. Ik zit er nog niet bij, het gaatje is nog maar 30 meter, en ik zet een laatste keer aan. Het kost kracht, veel kracht, maar uiteindelijk pak ik ook die ronde voorsprong. Nu proberen zo goed mogelijk te herstellen, voorzichtig weer een beetje naar voren rijdend, want het tempo gaat omhoog en achter in het peloton vallen gaten. Ankie en Maria zitten voorin, dus ik probeer me daar op te focussen. Het lukt me om bij hen te komen, maar herstellen is een tweede. Er wordt weer gedemarreerd, maar ik zit verkeerd. Gelukkig zit Ankie in de buurt en zij rijdt het gaatje dicht. Dan valt het tempo toch weer stil, krijg ik tijd om te herstellen en probeer goed op te letten waar de rest zit. De finish van het peloton is chaotisch, Ankie en Maria finishen midden in het peloton als 26e en 21e. Dan moet ik nog 5 rondjes door. Een aantal andere dames uit de kopgroep zaten verder voorin dan ik, een podiumplek zit er niet meer in, en dus rest er voor mij niets anders dan rustig uitrijden om zo als 7e over de finish te glijden.

Na afloop praten we de wedstrijd nog na; die kopgroep kwam er inderdaad, hoewel veel eerder dan verwacht. Maar er zat een CENNED-dame bij en dat was mooi. Terwijl we één voor één op de massagetafel liggen wordt er ook alvast gesproken over de aanstaande Weissensee. Maria heeft de beslissing genomen om niet meer naar Oostenrijk en Zweden te reizen: ze is nu inmiddels bijna 16 weken zwanger. Maar dat betekent ook dat zij in Heerenveen (haar thuisbaan) volgende week zaterdag haar laatste landelijke marathon zal rijden. Daarna gaan haar schaatsen de wilgen in. Schaatsteam CENNED feliciteert haar en man Douwe en wenst haar een goede zwangerschap, en bedankt haar voor de mooie wedstrijden!

Birgit