Vandaag staat een tripje naar de andere Hanzestad op de agenda: het is koers in Deventer.
Gisteravond
heb ik de landelijke wedstrijd via Youtube gevolgd, want voor mij stond
een avondje rust op het programma. Even wennen na al die dubbele
weekenden (iets waar ik later nog op terug kom), ik heb opeens heel veel
vrije uurtjes over, maar niet verkeerd gezien de lengte van het
seizoen.
Aan het eind van de middag stappen we in de auto en ik
bedenk me dat ik als langebaanrijdster talloze keren in De Scheg heb
gereden, soms op schuurpapierijs, soms met dichte mist, maar nog nooit
terwijl er een ‘dak’ op zat. Zal deze baan nu opeens een soort Kardinge
zijn? Met glij-ijs?
Aangekomen op de locatie constateer ik meteen
dat het inderdaad een soort Kardinge is, maar helaas wel een
maandagavond-Kardinge: de baan ligt er aangeslagen bij en de rijders
gaan bij bosjes onderuit.
Niet teveel bij nadenken en lekker
inlopen, we moeten er immers allemaal overheen. In de kleedkamer doen
inmiddels de wildste verhalen de ronde: als ik de andere meiden mag
geloven zit er een enorme krater in 1 van de bochten. Jeetje, spannend!
Tijdens het inrijden blijkt dat de pionnen, vanwege de slechte
plek, niet in de baan gezet worden, als we allemaal binnen de blauwe
strook blijven moet het goed komen.
Na de start merk ik meteen
dat het lekker gaat, de beentjes voelen prima en snelheid maken gaat
makkelijk. Ook valt me op dat er ontzettend veel geduwd wordt, het
begint al in de loze ronde.. Mogelijk hebben sommige andere rijdsters
niet door dat er nog 50 ronden te rijden zijn? Gedurende de wedstrijd
wordt er veel naar elkaar geroepen, klappen ijzers tegen elkaar aan en
gaan de nodige dames tegen de vlakte. Ik heb van dit alles gelukkig
weinig last en kan in de tussensprintjes lekker meedoen. In de finale
zit ik helaas wat opgesloten en moet ik wachten met snelheid maken tot
er ruimte is. Ok, Britt, niet paniekeren, gewoon knallen, alles eruit!
En dat doe ik, de laatste 300 meter sprint ik voor wat ik waard ben,
haal ik weer wat meters in en weet uiteindelijk als 2e te finishen. Een
resultaat waar ik tevreden mee ben. Ik weet de 2e plek in het
tussenklassement te behouden en neem een mooi bosje bloemen mee terug.
Britt