woensdag 29 januari 2014

ONK Weissensee

Laat ik beginnen met jullie lezers te adviseren de lange samenvatting te bekijken van de NOS. Prachtige beelden van de marathonsport op de Weissensee.

Maar alles wat Herbert Dijkstra zegt is natuurlijk niet genoeg. Vanaf mijn kant een aanvulling op deze toch wel bijzondere wedstrijd. Hoe kan het ook anders, een NK is altijd een wedstrijd die niet te voorspellen valt. Deze conclusie trok het drietal dinsdagavond na het verorberen van een pastamaaltijd ook al. Tactieken en verwachtingen werden besproken, eerdere wedstrijden terug gehaald, weersverwachting, verzorging en niet geheel onbelangrijk hoe voelt het lijf. Eén ding is op het moment duidelijk voor mij, teamie Birgit Witte is in topvorm.

9.00, het ONK gaat van start. Het is droog en het ijs ligt er prima bij. Tuurlijk, het is natuurijs, daar kunnen scheuren niet ontbreken. Afgelopen zaterdag hielden zowel Birgit als ik(Margryt), de scheuren niet te vriend. Voor mij was dit fataal, Birgit kon haar val gelukkig nog herstellen. Volle focus op het ijs vanaf de eerste minuut was een pré. De wedstrijd verliep vrij rustig, enige kopgroepjes werden gevormd, maar het peloton vond steeds snel weer haar aansluiting. Tot op een zeker moment, ik reed achter Birgit en zag de nodige ‘gevaarlijke’ concurrentes aanzetten. Ik dacht, gaan Birgit, GAAN! Dit deed ze en het pakte goed uit. Een kopgroep vormde zich van zeven rijdsters, één voor één gedegen rijdster met veel kwaliteiten.

Ik merkte dat het peloton stil viel, er werd naar elkaar gekeken. In de kopgroep waren veel ploegen vertegenwoordigd en de wedstrijd kreeg hierdoor een andere wending. Renault en ZiuZ bleven pogingen doen om de aansluiting te vinden, maar echt in de buurt kwamen ze niet. Het peloton bleef bij elkaar en gaten werden dicht gereden. Al snel werd duidelijk dat het voor hen zou gaan om de winst op het peloton, meer zat er niet meer in. Ik voelde me goed, reed lekker mee voorin en keek uit naar de finale. Met nog 4 kilometer te gaan kwam ik ten val, ik kon maar aan één ding denken: ik wil terug in dat peloton, ik had mijn tactiek om voorin het peloton te finishen immers al klaar. Dit lukte en ik reed direct door naar voren in het peloton. De laatste 2 kilometer waren ingegaan. Helaas voor mij, de val eiste zijn tol, de benen liepen vol. Desondanks ben ik tevreden met het resultaat.

Meerdere keren werd er aan mij gevraagd, zit Birgit in de kopgroep? Onder andere door gastrijdster bij de ploegenachtervolging Ankie Ytsma. Ja, natuurlijk, domme vraag, antwoordde ik lachend. Birgit mist de afgelopen weken maar zelden ontsnappingen. Vandaag zat zij dus bij de zeer sterke kopgroep van zeven rijdsters. Wat moet je dan als dieseltje…. Ontsnappen bleek niet mogelijk, Elma waagde nog een poging. Wat te verwachten was, het liep uit op een eindsprint. Birgit moest het op pure sprintsnelheid afleggen tegen de gevestigde sprintsters. Een knappe prestatie en een mooie zevende plaats.

We gaan nu op naar de tocht der tochten! De vraag is wanneer, wordt het vrijdag, zaterdag of toch nog zondag? We laten het over aan de weergoden.

Gute nacht Freunde!

Margryt

Alternatieve Elfstedentocht waarschijnlijk vrijdag