ONK Weissensee

Laat ik beginnen met jullie lezers te adviseren de lange samenvatting te bekijken van de NOS. Prachtige beelden van de marathonsport op de Weissensee.

Maar alles wat Herbert Dijkstra zegt is natuurlijk niet genoeg. Vanaf mijn kant een aanvulling op deze toch wel bijzondere wedstrijd. Hoe kan het ook anders, een NK is altijd een wedstrijd die niet te voorspellen valt. Deze conclusie trok het drietal dinsdagavond na het verorberen van een pastamaaltijd ook al. Tactieken en verwachtingen werden besproken, eerdere wedstrijden terug gehaald, weersverwachting, verzorging en niet geheel onbelangrijk hoe voelt het lijf. Eén ding is op het moment duidelijk voor mij, teamie Birgit Witte is in topvorm.

9.00, het ONK gaat van start. Het is droog en het ijs ligt er prima bij. Tuurlijk, het is natuurijs, daar kunnen scheuren niet ontbreken. Afgelopen zaterdag hielden zowel Birgit als ik(Margryt), de scheuren niet te vriend. Voor mij was dit fataal, Birgit kon haar val gelukkig nog herstellen. Volle focus op het ijs vanaf de eerste minuut was een pré. De wedstrijd verliep vrij rustig, enige kopgroepjes werden gevormd, maar het peloton vond steeds snel weer haar aansluiting. Tot op een zeker moment, ik reed achter Birgit en zag de nodige ‘gevaarlijke’ concurrentes aanzetten. Ik dacht, gaan Birgit, GAAN! Dit deed ze en het pakte goed uit. Een kopgroep vormde zich van zeven rijdsters, één voor één gedegen rijdster met veel kwaliteiten.

Ik merkte dat het peloton stil viel, er werd naar elkaar gekeken. In de kopgroep waren veel ploegen vertegenwoordigd en de wedstrijd kreeg hierdoor een andere wending. Renault en ZiuZ bleven pogingen doen om de aansluiting te vinden, maar echt in de buurt kwamen ze niet. Het peloton bleef bij elkaar en gaten werden dicht gereden. Al snel werd duidelijk dat het voor hen zou gaan om de winst op het peloton, meer zat er niet meer in. Ik voelde me goed, reed lekker mee voorin en keek uit naar de finale. Met nog 4 kilometer te gaan kwam ik ten val, ik kon maar aan één ding denken: ik wil terug in dat peloton, ik had mijn tactiek om voorin het peloton te finishen immers al klaar. Dit lukte en ik reed direct door naar voren in het peloton. De laatste 2 kilometer waren ingegaan. Helaas voor mij, de val eiste zijn tol, de benen liepen vol. Desondanks ben ik tevreden met het resultaat.

Meerdere keren werd er aan mij gevraagd, zit Birgit in de kopgroep? Onder andere door gastrijdster bij de ploegenachtervolging Ankie Ytsma. Ja, natuurlijk, domme vraag, antwoordde ik lachend. Birgit mist de afgelopen weken maar zelden ontsnappingen. Vandaag zat zij dus bij de zeer sterke kopgroep van zeven rijdsters. Wat moet je dan als dieseltje…. Ontsnappen bleek niet mogelijk, Elma waagde nog een poging. Wat te verwachten was, het liep uit op een eindsprint. Birgit moest het op pure sprintsnelheid afleggen tegen de gevestigde sprintsters. Een knappe prestatie en een mooie zevende plaats.

We gaan nu op naar de tocht der tochten! De vraag is wanneer, wordt het vrijdag, zaterdag of toch nog zondag? We laten het over aan de weergoden.

Gute nacht Freunde!

Margryt

Grandprix 1 Weissensee AKM

Na een prachtige autorit door de besneeuwde bergen kwamen wij aan op de Weissensee. Gelijk door naar de schaatsenrijdsters, want er moesten tapes worden gezet en de wedstrijd begon om half 11. De sfeer was wat gespannen, maar gelukkig kwam alles goed. Na wat heen en weer getelefoneer kwamen wij op het kleine meer aan waar de tent reeds door enkele ouders werd opgezet. Ik zag dat er veel werk was verricht, want een groot spandoek viel wel op met de 4 rijdsters van team Cenned erop. Stralende gezichten van de meiden.

De wedstrijd was over 80 kilometer, de ronden zijn 10 kilometer en op deze manier zagen wij Margryt en Birgit 8x aan ons voorbij komen. Nog voordat de wedstrijd begon viel de moeder van Birgit. Later bleek dat zij haar pols had gebroken. Birgit viel zelf ook, maar kon gelukkig de wedstrijd goed uitschaatsen. Wat mij opvalt is dat deze wereld niet groot is. Ons kent ons. Het is net een familie. Alida hield de wedstrijd met een verrekijker goed in de gaten. De rijdsters werden verzorgd door Alida en Jurjen. Dat Alida beroemd is moge duidelijk zijn, als eerste winnares van de Alternatieve Elfstedentocht, gaf ze een tv interview aan omroep MAX. Jammer vond ik het dat er maar 2 meiden meededen namens Cenned. En dan vind ik het prachtig dat Birgit nog 8ste wordt ook. Zonder een ploeg om zich heen en wetende dat haar moeder naar het ziekenhuis is met een gebroken pols. Ik zie hier karakter in. Daar hou ik van. Margryt zag ik ook haar best doen, maar moest helaas na 6 ronden opgeven omdat ze was gevallen.

Al met al heb ik genoten en ben blij dat ik mee mocht naar de Weissensee. Dit vergoedt de zaterdagavonden alleen zitten helemaal.

Dames succes woensdag en zaterdag, ik zal langs de kant staan om jullie aan te moedigen.

Riet Masselink, partner van Jurjen Rollingswier

KPN Cup 14 Tilburg

Het lijkt de hele week wel herfstweer; regen, regen en nog eens regen tijdens de trainingen. Niets doet vermoeden dat het eigenlijk al half januari is, en we komende week naar Oostenrijk afreizen, maar het is toch echt zo. Maar één troost, op de Weissensee schijnt het ook te regenen, en dus zijn mijn trainingen in Amsterdam toch eigenlijk nog een goede voorbereiding ook. Want hoewel het nog een weekje duurt, de hele week is iedereen toch al druk bezig met de Weissensee. “Is er wi-fi in het huisje op de Weissensee?” komt er over de groeps-app van team CENNED, en ploegleidster Alida mailt het kookschema en andere belangrijke dingen door die we absoluut niet moeten vergeten mee te nemen. Zelf ben ik zaterdag eigenlijk ook al de hele dag met mijn hoofd in Oostenrijk, mijn tas moet alvast ingepakt worden, en dus zie ik skibrillen, mijn skibroek, warm onderkleding en nog veel meer voorbij komen. Maar voor het zover is, moet er nog wel even een wedstrijdje gereden worden in Tilburg. Het voelt een beetje vreemd, en als ik inloop met een conculega merk ik dat ik niet de enige ben die moet schakelen tussen natuur- en kunstijs.

Helaas moet ik het vandaag weer alleen doen, Margryt is ziek meldt zij ’s morgens via de app. Rust en beter worden zijn nu veel belangrijker, zeker met het oog op Oostenrijk (jaja, daar is de gedachte aan natuurijs weer). Al na een paar rondes ontstaat een kopgroepje van 5 dames. Heel langzaam wordt het gaatje een beetje groter, maar ach het is de eerste kopgroep maar, en er lijkt ook daar weinig overtuiging achter te zitten. Maar na een paar rondes, als het gaatje pas iets meer dan 100 meter is, zie ik dat Carien Kleibeuker zich al laat afzakken aan de achterkant van het peloton. Ik ben nog even verbaasd, dat is wel vroeg, maar heel goed kan ik ook eigenlijk niet zien hoever de voor liggen. Ik ben alert, het tempo gaat omhoog, en ineens hoor ik de speaker zeggen dat er nog maar één dame aan kop rijdt, Elma de Vries, in gezelschap van haar afgezakte ploeggenote. De binnenboarding maakt het moeilijk om goed te zien wat er gebeurt, en voor ons zie ik al een deel van de kopgroep terugzakken in het peloton. En nog weer wat rondes later blijkt dat de tactiek van MK Basics uitstekend heeft gewerkt, Elma is de enige met een ronde voorsprong.

En dus gaat de wedstrijd op slot. Alida en ik kijken elkaar aan en weten genoeg. Het tempo blijft laag, en ach ja, laat ik maar weer eens aan de Weissensee denken; ik test mijn benen door aan te zetten. Enkele dames volgen, we krijgen een beetje ruimte maar echt serieus wordt het niet. Dat laten ze niet toe, begrijpelijk. Ik blijf alert voorin, misschien ontstaat er in de finale nog een mooi groepje dat wel voor het peloton uit blijft, maar geen ronde voorsprong meer kan pakken. Maar in de finale gaat het tempo omhoog, en merk ik al snel dat dat niet zal gebeuren. Ik zoek een goede positie, jojo nog wat van voren naar achteren en weer terug, en beland toch in een mooi treintje. De bel klinkt en ik heb nog veel energie over, en sprint zo naar de 9e plek. Al weer mijn derde top-10 uitslag in een massasprinter, Annemarie stuurt later die avond “sprintertje” over de groeps-app. Ja, daar begint het toch wel een beetje op te lijken.

Nu kan de focus dan echt op Oostenrijk, nu maar hopen dat het daar wel een beetje winter gaat worden. Want hier lijkt het toch echt nergens op, of zoals ik van de week tegen kwam

Groetjes, Birgit

KPN Cup 13 Groningen

De KPN marathon cup trein dendert voort en is inmiddels aangekomen in Groningen. Dit is de een na laatste kunstijs wedstrijd voor Team Cenned vertrekt naar de Weissensee om daar op natuurijs te strijden.
Er lag gister avond een mooie ijsvloer in Kardinge. Het beloofde een mooie wedstrijd te worden. In het begin hield iedereen zich vrij rustig en de Cenned dames handhaven zich goed voorin in het peloton. Na 15 rondes komt de eerste serieus tempo versnelling, het peloton wordt op een lint getrokken en kleine kopgroepjes ontstaan. Een van de eerste kopgroepen is prooi voor Margryt, haar naam galmt door de speakers. Deze kopgroep wordt helaas teruggepakt.
Vele aanvallen volgen elkaar op. Birgit rijdt een hele attente wedstrijd en zit bij elke kopgroep, helaas blijft geen een kopgroep weg en lijkt het met nog 9 ronden op het bord uit te draaien op een massasprint.
In het sprint geweld waar veel werd geduwd en getrokken hebben de dames zich goed staande weten te houden. Birgit zit helaas dames die stilvallen en wordt 11e wat een goede prestatie is. Margryt finisht als 30e. De winst ging naar Irene Schouten, voor Mariska Huisman en Foske Tamar van der Wal.
Volgende week staan de dames aan de start in Tilburg. Een kleine week hierna vertrekken ze naar de Weissensee waar ze het beste van zichzelf gaan laten zien.
Succes dames!

Annemarie Pasveer

NK Mass Start en KPN NK Marathon Dronten

WEEK 1
Op maandag 30 december stond het NK Mass Start voor dames op het programma. Vlak voor de start kwam het trieste bericht dat collega marathonschaatser Sjoerd Huisman plotseling was overleden. Een grote schok voor familie Huisman en de schaatswereld. De NK Mass Start werd afgelast en uit respect reden de dames een indrukwekkende ereronde. Op vrijdag 3 januari was op kunstijsbaan de Westfries in Hoorn een bijeenkomst waar door bijna 3000 mensen afscheid werd genomen van Sjoerd Huisman. Team Cenned was ook aanwezig en leeft mee met de familie Huisman in deze moeilijke tijd.

Op zondag 5 januari was het NK marathon in Dronten gepland. De KNSB heeft in overleg met de familie besloten om het NK te laten doorgaan en met een minuut stilte en het rijden met rouwbanden Sjoerd te gedenken. Ook de ceremonie van de winnaars was gepast en bescheiden. Het werd toch een Nederlands Kampioenschap met een extra lading. Dronten had de entreekaartjes gratis beschikbaar gesteld. Met maar liefst 4000 toeschouwers was het daardoor een mooie ambiance. Geen tribunes dus het publiek had de bankjes van de catering gepikt om daar maar bovenop te gaan staan. Zo maak je gewoon je eigen tribune. De dameswedstrijd had wat opstartproblemen maar na 15 rondjes brak de wedstrijd toch open. Voor Margryt was de wedstrijd al na 10 ronden afgelopen. Een ACE collega haakte haar van achteren en met drie dames gingen ze onderuit. Aansluiten was kansloos. Birgit reed scherp en zat bij bijna alle kopgroepjes. Maar met zo’n 15 ronden voor tijd was het wel duidelijk. Dit zou een massasprint worden. Birgit zit dan voorin en zoekt naar een goede positie. En ineens met het bord op 9 schuift er een hele grote groep dames rollend over elkaar heen de bocht uit. Waar zit Birgit? Ligt ze erbij? Zit ze nog in het peloton? Helaas, ze kwam op handen en knieën uit de kussens gekropen. Afgezien van blauwe plekken en een kapot pak verder onbeschadigd. Gelukkig. Wat een valpartij, er lagen 11 dames op het ijs waaronder de grote favorieten Ensing en Schouten. Ineens was de wedstrijd een heel andere geworden. Maar met winnares Foske Tamar van de Wal is er wel een hele mooie Nederlandse Kampioen uitgerold. Een rood wit blauw kampioenspak voor een rijdster die zich altijd laat zien en altijd wil racen is een sieraad in het peloton. Foske gefeliciteerd met je titel.
Er zijn nog twee kunstijsmarathons voordat we naar de Weissensee afreizen. Groningen op 11 januari en Tilburg op 18 januari.

Groetjes, Alida Pasveer